Gruzja jako jedno z pierwszych państw świata przyjęło chrześcijaństwo jako oficjalną religię państwową. Głoszenie nowej religii na obszarze tego kraju związane jest z imieniem apostoła Andrzeja (św. Andrzej Pierwszy Powołany), choć oficjalnie Gruzja pozostawała za jego życia w szeregu państw pogańskich. Oficjalny chrzest nastąpił w roku 337, lecz właśnie I wiek naszej ery przyniósł pierwszy kontakt z nową religią. Od czasów działalności Apostołki Gruzji czyli świętej Nino na terenie całego kraju zaczęto wznosić liczne świątynie, klasztory i pustelnie.
Na przestrzeni wieków zmieniał się wystrój oraz wyposażenie obiektów sakralnych, zgodnie z obowiązującymi w danym czasie kanonami: miejsce skromnej bazyliki z doby V-VI stulecia zajęły nieco później obiekty wznoszone zgodnie z koncepcją krzyżowo-kopułową (VII w), by wreszcie utracić pozycje na rzecz znacznie większych świątyń budowanych w stuleciu XI, które spełniały szereg dodatkowych ról, służąc np. za miejsca koronacji oraz spoczynku ówczesnych władców. Wzniesione właśnie w stuleciu XI trzy wielkie świątynie Alawerdi (wschodnia część kraju), Sweticchoweli (niedaleko Tbilisi) i Bagrati (dziś miasto Kutaisi) stały się symbolami zjednoczonego i silnego państwa.
Co ciekawe, świątynie budowano w większości wypadków na wzniesieniach, nieco dalej od ówczesnych ośrodków miejskich, doskonale widoczne z każdego kierunku niczym drogowskazy ilustrujące miejsce religii i człowieka w świecie oraz jego dążenie ku niebu i zbawieniu. Ponadto w celu lepszego zabezpieczenia przed nieproszonymi gośćmi gruzińskie obiekty sakralne wielokrotnie otoczone były murami i basztami, przez co cały kompleks w razie niebezpieczeństwa można było szybko przekształcić w twierdzę.
Poczesne miejsce w gruzińskim prawosławiu zajmują freski dekorujące obiekty sakralne oraz ikony. Najstarsze interesujące świadectwa życia duchowego w postaci fresków odnaleźć można w jaskiniach skalnego kompleksu Dawid Garedża, oprócz tego w Kincwisi, Atenis Sioni, świątyni Sweticchoweli itd. Stare ikony i krzyże procesyjne przechowywane są w skarbcach Muzeum Sztuki w Tbilisi oraz w Muzeum Historycznym w Mestii. Bogactwem reliefów odznacza się również cerkiew Nikorcminda znajdująca się w wysokogórskim regionie Racza.
Religia odgrywa wielką i niepodważalną rolę także w życiu współczesnej Gruzji. Nie tylko przy okazji świąt cerkiewnych, lecz w każdą niedzielę w cerkwiach całego kraju spotkać można mnóstwo ludzi, w tym i przedstawicieli najmłodszego pokolenia. Na przestrzeni wieków stało się jasne, że Gruzińska Cerkiew Prawosławna jest nieodłącznym elementem narodowej tożsamości Gruzinów, zwłaszcza w momentach trudnych, gdy byt państwa i narodu był zagrożony. Dlatego tez Gruzini obok starych wciąż budują nowe cerkwie, w których zawierają śluby i chrzczą dzieci.